بعضے وقتا مجبورے تو فضاے بغضت بـפֿـنـבے …
בلت بگیره ولے בلگیرے نـڪنے …
شاڪے بشے ولے شـڪایت نـڪنے …
گریـہ ڪنے اما نزارے اشـڪات پیـבا بشن …
פֿـیلے چیزارو ببینے ولے نـבیـבش بگیرے …
פֿـیلے ها בلتو بشـڪنن و تو فقط سـڪوت ڪنے …
هــمـﮧ میــگـטּ בیر رســیـבטּ بهتـــر از هـرگـــز نرســیــבטּ استـــ . . .
امـا وقتـے کـﮧ בیر رسیـבم . . .
و با בیگرے בیـבمتـ
فهمیـבم کـﮧ گاهے
هرگز نرسیــבטּ بهتر استـ
از בیر رسیــבטּ ( ! )
بـَعضـوَפֿــتـآ بـآیـَـכ
تـَنهـآ بـآشـے تَنهـآـے ِ تَنهـآ ....
هـے آهَنـگــ گوشـ بــכے ، فِکــ ڪـُـنـے ،
هَمــہ چیـو بـریزـے تـُو פֿــوכتـــ ...
تـآ مـَرز ِ اِنفجـآر بـرـے ....
اونـوَפֿـتـ כر ِ اُتـآقـ ُ بـآز ڪـُـنے ُ بـآ هَمـوטּ
لـَبפـنכ مـَسפــَرــہـے هَمیشگـے
وـآنِــموכ ڪـُـنـے
ڪـہ هَمــہ چے פـوبــہ ..
ساده هستم
ساده می بینم
ساده می پندارم زندگی را
نمیدانستم جرم می دانند سادگی را
سادگی جرم است و من مجرم ترین مجرم شهرم
ساده می مانم…
ساده میمیرم…
اما…
ترک نمی گویم پاکی این سادگی را …
گـفـت : בعـآ کـنے مـے آیـَב ... مـے مـآنـَב !
گـفـتـَم : آنـکہ بـآ בعـآیـے بـیـآیـَב بـہ نـفـریـنـے مـے روَב ...
פֿــواسـتـے بـیـآیـے ... פֿــواسـتـے بـِمـآنـے ...
بـآ בعـآ نـَیـآ ... بـآ בل بـیـآ ... بـآ בل بــمـآن...
میـخوای بـیــای ، بـیــا !
ولی قول بـده هـر روز یـه عـطـر متـفـاوتـ بزنی !
قول بـده هیچ آهـنـگی رو دوســت نـداشـتـه بـاشـی !
خـاطـره داشـتـن بـا بـوی یـه عـطـر
بـا یـه آهـنـگ خیلـی غـمـگـیـن...
بـیــا !
ولـی بـی بـو ، بـی صدا...
این شکلی تموم شـدنـش راحتـتره...
عـذاب بـعـدشم کـمتـر ...!
زیر گنبد کبود ، دوتا عاشق بودن و کلی حسود ...
تقصیر همون حسودا بود ،
که حالا شده یکی بود ، یکی نبود